Polska wersja niżej/Polish version below
One cold winter night last year, when I was coming back home after a hard day at work, my Spotify weekly mix played Ruin by then unknown (to me) So Below. I immediately got obsessed with this hypnotizing voice, and when I learned that behind the voice there’s this gorgeous New Zealand girl, I thought this is a perfect match – I love her voice, I love her artistic sensitivity, and I love New Zealand. Something tells me you’ll hear more about her soon, so I seized an opportunity and during another cold winter night talked with Maddie North about the power of dreams, Spotify magic and trying to find your own way in the music business.
Let’s start with some mystery around So Below. It’s hard to find much information about you and your music. Is it because being secretive is your strategy, or you just don’t crave much attention?
To be honest, I’m not posting as much as I’d like to – and should – online. I am a freelancer, I used to have a PR agent, but currently I’m doing it by myself. I’ve got some friends who post all the time and they have a group of people who follow them and who are active all the time, so they know about all the concerts and events.
Although, as you’ve said, you are not as active in social media as you’d like to, your music still gets through. I haven’t seen your Facebook profile or bandcamp website before; it was Spotify that suggested to me your songs and I fell in love immediately. Let’s talk then for a while about something that I can call “the magic of music”. Do you think it’s better to have less, but more devoted fans than people who only listen to you because you’re fashionable?
For sure. I try to make music I want to listen to; that’s my motto. At the same time I do think it’s somewhat niche and it’s hard to get to people who are into that type of niche art without growing your fan base.
I can imagine; I’ve found the name “goth pop” used for your music, you’ve been calling it yourself “electro pop”. Do you think they match your art or have you come up with something else?
When I put up my very first song on soundcloud, I needed to include a genre. My friend, who’s been putting up his music, used “space tech”, another one chose “sun kissed” and I thought “what about goth pop”? That sounded funny, but now I think it matches quite well. It is quite broad.
And it explains why your music is so niche! If I had heard the name “goth pop” first, I would have thought “it’s weird”, but as I’ve got to know your music first, I don’t care about the name – call it goth pop, call it electro pop, whatever – it’s just great in my opinion. Speaking of names – where does the name for the band come from?
There isn’t any crazy story behind it. I wanted a short and sweet name. I spent weeks and wrote 60 Word pages with potential names before I found this one. It has a cool ring to it and I like the fact that it somehow rhymes.
You’ve said you’d love to make a collaboration with Moderat. Any new names on the list?
Gosh… I don’t even know what I’ve been listening to lately! Let me open my Spotify…
… well, my Spotify shows only your songs, so that’s easy for me (laughter)
… it shows classical and jazz music, so that doesn’t help. I like Carribou, Burial, I listen to Nine Inch Nails all the time, I was recently listening to all the Radiohead albums… My ultimate person to cooperate with would be Moderat, or Trent Reznor and Atticus Ross, but I feel that would never happen, but it’s a nice dream (laughter).
Yeah, it’s good to have dreams; if you recorded with all of them, that would be out of this world!
It would just be the best music ever made!
On the one hand, you have classical music, on the other – NIN or Radiohead. You can hear that your musical inspirations are vast and I think that’s nice. I don’t like when people say, for example, “I don’t like pop, because pop is boring”… It seems you’re planning to release a new album next year and I wanted to ask about the tour. You’ve been to the UK, do you plan to visit the rest of Europe?
I’d love to. I’ve played in Germany, but that’s the only European place I’ve been to with my music so far. The problem with touring is that I don’t have a fan base, which means it’s problematic to organize a tour even in the U.S., although around 90% of my fans are based there. I played 2 shows in L.A., around 50% of my fans are based in California, and when I played there, I promoted it like crazy! I posted a lot about it on social media three times a day per month, and eventually I sold like 45 tickets…
… that’s so awful!
… yeah, that’s the reality for me, that even in the most popular place I wasn’t able to sell even 50 tickets. For small artists like me it’s the reality – playing outside the fan base is tough and it can cost you a lot. I get a lot of DMs asking me to go to one place or another, but the only way to make it worthwhile is when you open for a bigger artist, which is still next to impossible, as those slots are really being sought after. So, that’s my depressing story on how financially it’s impossible. Yet, I did two UK tours and that European tour. I was opening for my friends’ band, and it was super fun, but I didn’t make any money on it – on the contrary…
On a more positive note, though, a lot might change when we are finally back to normal regarding the whole Covid situation. Some people are still afraid of going to the concerts anyway. If I had been somewhere closer to the U.S.A., I’d have bought all of those 45 tickets myself!
Well, it was sad, but I fulfilled my goal at the same time and now I know that I don’t want to play another live show if I don’t build a bigger fan base. I guess it connects with how important social media is, me neglecting it for such a long time and then being like “hey people, come to my show!” Well, how are they going to come to the show if they don’t even know about it?
It’s like a vicious circle – you pay for the concerts because you’re a small independent artist, you can’t afford PR and if you don’t have PR, you don’t have more people coming to your concerts, so you don’t have money…
At the end of the day, it’s the money game, but what’s really cool is that last year Spotify increased my ratio, which suggests new music to the users; I used to have around 50 000 monthly listeners and now I have around 150 000. People are sharing it and putting it into their playlists, so that’s less depressing.
I think it prepares people for your new album…
Yeah, I feel it now creates a more solid fan base to receive it, because when I put out the last album, few people heard it. But at the end of the day, I make music for myself, it’s not a money making thing, but something I do for fun.
You’ve said your new album is going to be as depressing as your last one. Is it going to be a full length album? Can you share some details?
It’s going to be a full length LP, I’ve written it with mostly the same people with a few new ones. It’s like 80% done, we’re finishing and revising stuff. Middle of this year was my plan, but sometimes you need to wait for people you work with or work around other people’s schedules…
… and you also work full time…
The good thing is that I’m a freelancer, so I can take days off when I go on a tour for example, but that’s still basically the way I pay for my music – all the money I earn go to this endless, bottomless pit called music, as well as my time and energy.
Well, some people spend money on drugs, you spend your money on music, which is the perfect way to spend money!
Exactly (laughter). I’m doing it right.
Have you already chosen the title of your new album?
No, I’m currently at my friend’s place, we’re finishing one of the songs, and he’s asked “What’s the name of the album?”, and I’m like “I don’t fucking know.” There’s a theme, there are a few lyrics I really like, so that might potentially be it…
Maybe I should send you some weird Polish words? You could use it and everybody will ask you what it means.
Perfect! Do you have those two little dots above the letter o?
We’ve got things that are even weirder, like dots above z or a with a small tail, for example.
Oh, perfect! And I won’t even be able to pronounce it, great.
You can always say it’s on purpose!
Exactly!
You’ve also been telling me about opening before other artists. Is there anyone you’d particularly like to open before?
For me any of these artists I’ve mentioned before would be a dream. It would be cool to open before someone who’s got a similar vibe.
And, as you also like doing covers, you’d like to cover one of their songs as well?
Yeah, I haven’t done a cover in ages! There’s one Backstreet Boys cover on the album, but nobody knows it’s a Backstreet Boys cover. It’s for the song Breathe. Do you mean which artists I’d like to do a cover of, or which song?
Which song in particular, if there’s any?
Nothing currently… When I do a cover, I like to change the chords and do it differently, because normal covers are boring – you just sing someone else’s song and it’s basically the same piece. When I hear something and I think “wow, that’s really cool”, I imagine changing a few things to make it more mine and even more cool, but I can’t think of any song in particular now…
Perhaps you also don’t have enough time, as you’re focusing more on your own stuff… If I’m correct, you’ve been living in New Zealand, but you’ve moved to the U.S.A. Has living in New Zealand influenced you, both as a person and as an artist? It’s a unique country…
For sure; I still work with a lot of people from NZ, also the person who mixes my albums and my band are from there… I’ve been living in the U.S. for 9 years now, so my entire musical career has been L.A. based. The place where I grew up definitely influenced my personality, which then influenced my writing. We didn’t get the same stuff – TV shows or movies for example – like my American friends. The weather is also different and basically there is so much about New Zealand that’s different…
… so you’re still a Kiwi at heart!
I am! There’s so much to like about America and so much to dislike; it’s a weird balance, but I currently enjoy living there. I don’t know if I want to live here for the rest of my life, but it’s definitely a cool place and it’s a melting pot of really cool people as a lot of them come from all over the world to make their careers which makes it a hub of creators.
Ok, so I’ve got a last question for you, which is based on a quote I’ve found. On performing live you’ve said: It’s maybe the most uncomfortable, horrible, but also the most rewarding experience I’ve ever done. Do you still find it more scary to perform in front of a smaller audience than a bigger crowd?
I feel like that was when I just started performing. Yeah, it’s a pretty awful experience, especially when your friends are there in the audience. It’s quite funny to them, because if you were to do something like fall over, it would be the best moment for them.
… but friends are more forgiving!
Of course, but it’s still one of those things you need to do a couple of times to get in the rhythm so it gets less scary. I played two shows last month and one show was awful as I haven’t played for such a long time. I mean I felt awful, but the show was great – we did a great job. During the second show, I was way less nervous, which was great. I fucked up a couple of things, but overall, this second show was better, the lead-up was better. When you get into the rhythm of touring, you look forward to playing and you have fun. But when you don’t play shows very often, it’s really nerve-wrecking, ‘cause you’re just not used to it.
I think when you publish your new album, you’ll need to get back on tour. I definitely keep my fingers crossed for that, because the more touring, the better for you… and for your fans, although I don’t expect you to come to Poland… If you come to Germany, I’ll be there for sure!
I’ve played in Cologne and Berlin. It was so nice! They were really accommodating and gave us so much food it was crazy. We’d love to come back!
I’ll work on your fan base here, in Eastern Europe, so maybe we can somehow organize your tour here – although Poland is rather Western Europe…
I’m putting all my faith in your hands…
… ok, that sounded serious! I have a huge responsibility now! Fair enough, thank you for finding some time to talk to me. It’s like, you know, being a teenager, listening to some band and all of a sudden they call you on WhatsApp. It’s awesome!
Thanks for finding me and loving my music!
Well, writing to you was a crazy idea, but it seems, as you’ve said, it’s worth having dreams – and that was my dream.
You can find So Below here:
Facebook: https://www.facebook.com/sobelowsound
Instagram: https://www.instagram.com/sobelowsound
Soundcloud: https://soundcloud.com/sobelowsound
Pewnej mroźnej, zimowej nocy zeszłego roku, kiedy wracałam do domu po ciężkim dniu w pracy, w moim cotygodniowym miksie Spotify podsunął mi utwór Ruin nieznanego mi wówczas zespołu So Below. Od razu wpadłam niemal w obsesję na punkcie tego hipnotyzującego głosu, a kiedy dowiedziałam się, że kryje się za nim równie niezwykła nowozelandzka dziewczyna, pomyślałam, że to idealne połączenie – kocham jej głos, kocham jej wrażliwość artystyczną i kocham Nową Zelandię. Coś mi mówi, że wkrótce usłyszycie o niej więcej, więc skorzystałam z okazji i podczas kolejnej mroźnej, zimowej nocy porozmawiałam z Maddie North o potędze marzeń, magii Spotify i próbach odnalezienia własnej drogi w biznesie muzycznym.
Zacznijmy od tajemniczej otoczki wokół So Below. Ciężko jest znaleźć informacje o Tobie i Twojej muzyce. Tajemniczość to Twoja strategia, czy po prostu nie szukasz zbyt wielkiego rozgłosu?
Szczerze mówiąc, nie publikuję w sieci tyle, ile bym chciała – i ile powinnam. Jestem freelancerką, kiedyś miałam agenta PR, ale obecnie zajmuję się tym sama. Mam kilku przyjaciół, którzy cały czas publikują w sieci, dzięki czemu mają grupę aktywnych obserwatorów – wiedzą oni o wszystkich koncertach i wydarzeniach.
Chociaż, jak sama powiedziałaś, nie jesteś zbyt aktywna w mediach społecznościowych, Twoja muzyka wciąż się przebija. Nie widziałam wcześniej Twojego profilu na Facebooku ani strony w serwisie Bandcamp; to Spotify podsunęło mi Twoje piosenki, w których od razu się zakochałam. Porozmawiajmy więc przez chwilę o czymś, co mogę nazwać „magią muzyki”. Czy uważasz, że lepiej jest mieć garstkę bardziej oddanych fanów czy tłumy ludzi, którzy słuchają Cię tylko dlatego, że jesteś na topie?
Na pewno to pierwsze. Staram się tworzyć muzykę, której sama chcę słuchać – to moje motto. Jednocześnie uważam, że jest ona w pewnym sensie niszowa i trudno jest dotrzeć do ludzi, którzy lubią tego typu twórczość, bez rozbudowywania swojej „bazy” fanów.
Mogę sobie to tylko wyobrazić… Spotkałam się z określeniem „goth pop” używanym w odniesieniu do Twojej muzyki, Ty sama określasz ją jako „electro pop”. Czy uważasz, że pasują one do Twojej twórczości, czy może wymyśliłaś jeszcze coś innego?
Kiedy umieściłam swój pierwszy utwór na soundcloud, musiałam określić jego gatunek. Mój przyjaciel, który publikuje swoją muzykę, użył sformułowania „space tech”, inny zaś wybrał „sun kissed”. Pomyślałam „a może goth pop”? Brzmiało to śmiesznie, ale teraz myślę, że pasuje całkiem nieźle – to dość szerokie pojęcie.
…i wyjaśnia, dlaczego Twoja muzyka jest tak niszowa! Gdybym najpierw usłyszała nazwę „goth pop”, pomyślałabym „dziwne”, ale ponieważ najpierw poznałam Twoją muzykę, nie obchodzi mnie nazwa – nazwijcie ją goth popem, nazwijcie ją electro popem, jakkolwiek – moim zdaniem jest po prostu świetna. Skoro już mowa o nazwach – skąd wzięła się nazwa zespołu?
Nie kryje się za tym żadna szalona historia. Chciałam, aby nazwa zespołu była krótka i urocza. Spędziłam całe tygodnie i zapisałem 60 stron Worda z potencjalnymi nazwami, zanim znalazłam tę jedyną. Ma fajny wydźwięk i podoba mi się to, że w pewien sposób się rymuje.
Kiedyś wspominałaś, że bardzo chciałabyś nawiązać współpracę z Moderatem. Jakieś nowe nazwiska na liście?
Rany… Nawet nie wiem, czego ostatnio słucham! Pozwól, że otworzę moje Spotify…
… cóż, mój Spotify pokazuje tylko Twoje piosenki, więc dla mnie to łatwe (śmiech)
… mam tu i muzykę klasyczną, i jazzową, więc to nic nie da… Lubię Carribou, Burial, cały czas słucham Nine Inch Nails, ostatnio przesłuchałam wszystkie albumy Radiohead… Moją wymarzoną współpracą byłoby nagranie czegoś z Moderatem albo Trentem Reznorem i Atticusem Rossem, ale czuję, że to się nigdy nie stanie, choć to miłe marzenie (śmiech).
Tak, dobrze jest mieć marzenia; gdybyś nagrała choć jeden utwór z nimi wszystkimi, to byłoby coś nie z tego świata!
To byłaby po prostu najlepsza muzyka, jaka kiedykolwiek powstała!
Z jednej strony mamy muzykę klasyczną, z drugiej – NIN czy Radiohead. Widać, że Twoje muzyczne inspiracje są rozległe i myślę, że to całkiem fajne. Nie lubię, kiedy ludzie mówią na przykład: „Nie lubię popu, bo pop jest nudny”… Wygląda na to, że planujesz wydać nowy album w przyszłym roku i chciałam zapytać o trasę koncertową. Byłaś z zespołem już w Wielkiej Brytanii; czy planujesz odwiedzić także resztę Europy?
Bardzo bym chciała! Grałam w Niemczech, ale to jak dotąd jedyne europejskie miejsce, do którego dotarłam ze swoją muzyką. Problem z trasami koncertowymi polega na tym, że nie mam „bazy” fanów, co oznacza, że trudno jest mi zorganizować trasę nawet w Stanach Zjednoczonych, choć mieszka tam około 90% moich fanów. Zagrałam dwa koncerty w Los Angeles, gdzie mieszka około 50% moich fanów. Promowałam to wydarzenie jak szalona! W ciągu miesiąca trzy razy dziennie publikowałam posty na ten temat w mediach społecznościowych i sprzedałam około 45 biletów…
… to potworne…!
… tak, taka jest moja rzeczywistość – nawet w najbardziej popularnym miejscu nie sprzedałam choćby 50 biletów. Dla małych artystów, takich jak ja, tak to wygląda – granie poza bazą fanów jest trudne i może dużo kosztować. Dostaję mnóstwo wiadomości z prośbami, żebym przyjechała w to czy inne miejsce, ale jedynym sposobem, żeby to się opłaciło, jest otwarcie koncertu dla większego artysty – co i tak jest prawie niemożliwe, bo te sloty są bardzo pożądane. Oto właśnie moja przygnębiająca historia o tym, że finansowo ciężko być niezależnym artystą. Mimo to zagrałam dwie trasy po Wielkiej Brytanii i trasę po Europie, otwierając występy zespołu moich przyjaciół, i to była świetna zabawa. Nie zarobiłam na tym jednak ani grosza – wręcz przeciwnie…
Z bardziej pozytywnych rzeczy – wiele może się zmienić, kiedy wreszcie wrócimy do normalności w związku z całą pandemiczną sytuacją. Niektórzy ludzie i tak boją się chodzić na koncerty. Gdybym mieszkała gdzieś bliżej USA, sama kupiłabym te wszystkie 45 biletów!
Cóż, to było smutne, ale jednocześnie spełniłam swój cel i teraz wiem, że nie chcę grać kolejnego koncertu, jeśli nie zdobędę większej liczby fanów. Myślę, że to łączy się z tym, jak ważne są media społecznościowe i tym, że zaniedbywałam je przez tak długi czas, a potem stwierdziłem „hej ludzie, chodźcie na mój koncert!”. Jak mają przyjść na koncert, skoro nawet o nim nie wiedzą?
To jak błędne koło – płacisz za koncerty, bo jesteś małym, niezależnym artystą, nie stać Cię na PR, a jeśli nie masz PR, to na Twoje koncerty nie przychodzi więcej ludzi, więc nie masz pieniędzy…
W końcu to gra o pieniądze, ale naprawdę fajne jest to, że w zeszłym roku Spotify zwiększył mój współczynnik, który sugeruje użytkownikom nową muzykę; wcześniej miałam około 50 000 słuchaczy miesięcznie, a teraz mam około 150 000. Myślę, że ludzie dzielą się nią i umieszczają na swoich playlistach, więc jest to mniej przygnębiające.
Myślę, że to przygotowuje ludzi na Twój nowy album…
Tak, czuję, że tworzy się solidniejsza baza fanów, gotowych go przyjąć, bo kiedy wydałam ostatni album, niewiele osób go słyszało. Ale koniec końców, tworzę muzykę dla siebie, to nie jest sposób na zarabianie pieniędzy, ale coś, co robię dla przyjemności.
Powiedziałaś, że Twój nowy album będzie równie przygnębiający jak poprzedni. Czy będzie to album pełnowymiarowy? Czy możesz zdradzić jakieś szczegóły?
To będzie pełnowymiarowy album, napisałam go w większości z tymi samymi ludźmi, plus z kilkoma nowymi osobami. Jest w 80% skończony, doszlifowujemy i poprawiamy różne rzeczy. Planowałam wydać go w połowie tego roku, ale czasami trzeba poczekać na ludzi, z którymi się pracuje lub dostosować się do harmonogramu innych…
…a poza tym pracujesz na pełen etat…
Na szczęście jestem freelancerem, więc mogę wziąć wolne, kiedy na przykład jadę w trasę, ale to nadal jest zasadniczo sposób, w jaki płacę za moją muzykę – wszystkie pieniądze, które zarabiam, idą na tę niekończącą się, bezdenną studnię zwaną muzyką – tak samo jak mój czas i energia.
Cóż, niektórzy ludzie wydają pieniądze na narkotyki, a Ty wydajesz je na muzykę, co jest doskonałym sposobem na wydawanie pieniędzy!
Dokładnie tak (śmiech). Robię to dobrze.
Wybrałaś już tytuł swojego nowego albumu?
Nie, jestem teraz u mojego przyjaciela, kończymy jedną z piosenek, a on pyta: „Jak się będzie nazywał ten album?”, a ja odpowiadam: „Kurwa, nie wiem”. Jest jakiś motyw przewodni, jest kilka tekstów, które bardzo mi się podobają, więc może pójdę w tę stronę…
Może wysłać Ci jakieś dziwne polskie słowa, żebyś mogła je wykorzystać? Wszyscy będą Cię pytać, co to znaczy.
Doskonale! Macie te dwie małe kropki nad literą o?
Mamy jeszcze dziwniejsze rzeczy, na przykład kropki nad z lub a z małym ogonkiem.
Och, doskonale! I nawet nie będę w stanie tego wymówić, świetnie.
Zawsze możesz powiedzieć, że to celowo!
Dokładnie!
Opowiadałaś mi również o tym, że będziesz supportować innych artystów. Czy jest ktoś, przed kim szczególnie chciałabyś wystąpić?
Dla mnie każdy z tych artystów, których wymieniłam wcześniej, byłby marzeniem. Fajnie byłoby wystąpić przed kimś, kto czuje podobny klimat.
A ponieważ lubisz też robić covery, chciałabyś też wykonać któryś z ich utworów?
Tak, od wieków nie robiłam żadnego coveru! Na płycie jest jeden cover Backstreet Boys, ale nikt nie wie, że to ich utwór. To przeróbka Breathe. Chodzi Ci o to, których artystów chciałabym coverować, czy którą piosenkę konkretnie?
Którą piosenkę szczególnie, jeśli w ogóle jest jakaś.
Na razie żadna… Kiedy robię cover, lubię zmieniać akordy i robić to inaczej, bo normalne covery są nudne – po prostu śpiewasz czyjąś piosenkę i to w zasadzie jest ta sama piosenka. Kiedy słyszę coś i myślę „wow, to jest naprawdę fajne”, wyobrażam sobie, że zmieniam kilka rzeczy, żeby była bardziej moja i fajniejsza, ale nie przychodzi mi teraz do głowy żadna konkretna piosenka…
Być może nie masz też wystarczająco dużo czasu, bo skupiasz się bardziej na swoich własnych materiałach… Jeśli się nie mylę, mieszkałaś w Nowej Zelandii, ale przeniosłaś się do USA. Czy życie w Nowej Zelandii wpłynęło na Ciebie, zarówno jako osobę, jak i artystkę? To wyjątkowy kraj…
– Na pewno; wciąż pracuję z wieloma ludźmi z NZ, pochodzi stamtąd także mój zespół oraz osoba, która miksuje moje albumy… Od 9 lat mieszkam w Stanach Zjednoczonych, więc cała moja kariera muzyczna toczy się w Los Angeles. Miejsce, w którym dorastałam, zdecydowanie wpłynęło na moją osobowość, co z kolei wpłynęło na moje pisanie. Nie mieliśmy dostępu do tych samych rzeczy – na przykład programów telewizyjnych czy filmów – co moi amerykańscy przyjaciele. Pogoda też jest inna i w zasadzie wiele rzeczy w Nowej Zelandii jest innych…
… a więc w sercu nadal jesteś Kiwi! (nieformalne określenie mieszkańca Nowej Zelandii)
Jestem! W Ameryce jest tyle rzeczy, które można lubić, i drugie tyle, których można nienawidzić; to dziwna równowaga, ale obecnie lubię tam mieszkać. Nie wiem, czy chcę tu zostać do końca życia, ale na pewno to fajne miejsce i tygiel naprawdę ciekawych ludzi, ponieważ wiele osób przyjeżdża tu z całego świata, aby zrobić karierę, co czyni z tego miejsca niezły twórczy ośrodek.
Ok, więc mam do Ciebie ostatnie pytanie, oparte na cytacie, który znalazłam. Na temat występów na żywo powiedziałaś kiedyś: „To być może najbardziej niewygodna, najstraszniejsza, ale też najbardziej satysfakcjonująca rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiłam”. Czy nadal uważasz, że występowanie przed mniejszą publicznością jest bardziej przerażające niż przed większą?
Wydaje mi się, że to było wtedy, gdy dopiero zaczynałam występować. Tak, to dość okropne doświadczenie, zwłaszcza gdy na widowni są twoi przyjaciele. Dla nich to zabawne, bo gdybyś na przykład przewróciła się, to byłby to dla nich najlepszy moment.
… ale przyjaciele są bardziej wyrozumiali!
Oczywiście, ale występowanie przed publicznością to wciąż jedna z tych rzeczy, które trzeba zrobić kilka razy, żeby nabrać rytmu i przestać się bać. W zeszłym miesiącu zagrałam dwa koncerty, z czego jeden był okropny, bo nie grałam od dawna. To znaczy czułam się fatalnie, ale koncert był świetny – odwaliliśmy kawał dobrej roboty. Podczas drugiego występu byłam o wiele mniej zdenerwowana. Spieprzyłam kilka rzeczy, ale ogólnie rzecz biorąc, ten drugi występ był lepszy, lepiej się do niego przygotowaliśmy. Kiedy wejdziesz w rytm koncertowania, nie możesz się doczekać, kiedy zagrasz, i dobrze się przy tym bawisz. Ale kiedy nie grasz zbyt często, to naprawdę denerwujące, bo nie jesteś do tego przyzwyczajona.
Myślę, że kiedy wydasz nowy album, będziesz musiała wrócić na trasę. Zdecydowanie trzymam za to kciuki, bo im więcej tras, tym lepiej dla Ciebie… i dla Twoich fanów, chociaż nie oczekuję, że przyjedziesz do Polski… Jeśli przyjedziesz do Niemiec, na pewno tam będę!
Grałam już w Kolonii i Berlinie. To było takie miłe! Organizatorzy byli bardzo gościnni i dali nam górę jedzenia – to było jakieś szaleństwo! Chętnie tam wrócimy.
Będę pracować nad Twoją bazą fanów tutaj, w Europie Wschodniej, więc może uda nam się jakoś zorganizować Waszą trasę – chociaż Polska to raczej Europa Zachodnia…
Pokładam całą moją wiarę w Twoich rękach…
… ok, to zabrzmiało poważnie! Spoczywa na mnie teraz ogromna odpowiedzialność! Dziękuję, że znalazłaś trochę czasu, żeby ze mną porozmawiać. Czuję się trochę tak, jakbym była nastolatką, słuchała jakiegoś zespołu i nagle ten zespół zadzwonił do mnie na WhatsApp. Niesamowite uczucie!
Dzięki za odnalezienie mnie i pokochanie mojej muzyki!
Cóż, napisanie do Ciebie było szalonym pomysłem, ale wygląda na to, że, jak sama powiedziałaś, warto mieć marzenia – to było moje!
So Below znajdziecie i posłuchacie tutaj:
Facebook: https://www.facebook.com/sobelowsound
Instagram: https://www.instagram.com/sobelowsound
Soundcloud: https://soundcloud.com/sobelowsound
